Verwachting, weeën en verlossing

Advent is een tijd van verwachting. In onze harten verbinden we ons met de heiligen van toen, die wachtten op de belofte van de Messias. We lezen de profetieën die zijn geboorte aankondigden. We voelen iets van het verlangen, van de hoop, en misschien van de twijfel. Zoveel generaties verlangden naar de komst van de Vredevorst. En nu is eindelijk de tijd aangebroken dat die oude belofte vervuld gaat worden. Het grote plan van verlossing wordt in gang gezet.

Maar voor één iemand was de verwachting van de Messias heel concreet. Het meisje uit Nazareth dat de engel op bezoek kreeg. Voor haar werd de vervulling van de oude belofte het punt dat haar eenvoudige leven in een onbeduidend plattelandsdorpje voorgoed veranderde. Niets zou meer gaan zoals ze verwacht had. In plaats daarvan zou ze in verwachting raken. Wie zou haar verhaal geloven? Zou Jozef haar geloven?

Als enigen deelden deze twee vrouwen, allebei zwanger tegen de wetten van de natuur in, het geheim van de aanstaande geboorte van de Messias.

Ze kreeg een paar maanden om bij te komen van het nieuws, bij haar oudere familielid Elisabeth, waarschijnlijk de enige die wist wat haar stond te gebeuren. Het meisje dat de schande zou moeten dragen van ongehuwd zwanger zijn, werd door Elisabeth met vreugde begroet als ‘de moeder van mijn Heer’ en gezegend. Als enigen deelden deze twee vrouwen, allebei zwanger tegen de wetten van de natuur in, het geheim van de aanstaande geboorte van de Messias. Samen waren ze in verwachting van de komende verlossing.

Maar Maria moest terug naar huis, en daar maakte haar verloofde Jozef in stilte plannen om de ondertrouw te verbreken. Geloofde hij haar niet? Of had ze het hem niet durven vertellen uit angst voor gek verklaard te worden? Een engel moest er aan te pas komen om Jozef gerust te stellen. En ook hij werd deelgenoot gemaakt van het geheim. Het kindje dat Maria droeg zou zijn volk redden. Hij was de beloofde ‘Immanuel’, God met ons.

Hoe zou het geweest zijn voor Maria om zo intiem betrokken te zijn bij Gods heilsplan? Als Joods meisje wist ze van de beloften die haar voorouders gedaan waren. Maar iets wat zo abstract was geweest, werd nu zichtbaar en voelbaar. Ochtendmisselijkheid, haar groeiende buik, de eerste schopjes, het natuurlijke en het bovennatuurlijke kwamen in haar lichaam samen. En na negen maanden en een lange reis, wikkelde ze voorzichtig haar pasgeboren baby’tje in doeken. Zij had door de pijn en moeite van een bevalling heen de Zoon van God in de wereld gebracht. En zij zou Hem voeden aan haar borst, troosten als Hij ’s nachts huilde, Hem wassen en verschonen, Hem beschermen en Hem grootbrengen totdat Hij zijn taak op zich kon nemen.

Verwachting, weeën en baren, het zijn termen die gebruikt worden waar het Nieuwe Testament spreekt over de verlossing die we verwachten. We zijn  “verwachtende de zalige hoop en de verschijning der heerlijkheid van onze grote God en Heiland, Christus Jezus”. Als kerk dragen we het blijde ‘geheim’ in ons hart, zoals eens Maria en Elisabeth. Het plan is al in gang gezet. De weeën zijn voelbaar in de wereld. Wij wachten op de verlossing.